جلد 9، شماره 38 - ( جلد 9 شماره 38- مهر و آبان 1399 )                   جلد 9 شماره 38 صفحات 170-157 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ghazizadeh Ahsaei M, Riahi-Madvar A, Rezvannejad E, Jadid Bonyad F. Effects of ZnO nanoparticles on sulforaphane content, biochemical and morphological feathers of Lepidium draba seedlings. Plant Process and Function 2020; 9 (38) :157-170
URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-1324-fa.html
قاضی زاده احسایی مهشید، ریاحی مدوار علی، رضوان نژاد الهام، جدید بنیاد فرشته. تاثیر نانوذره اکسید روی بر محتوای سولفورافان، خصوصیات بیوشیمایی و مورفولوژیکی گیاهچه‌های ازمک (Lepidium draba). فرآیند و کارکرد گیاهی. 1399; 9 (38) :157-170

URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-1324-fa.html


1- دانشگاه تحصیلات تکمیلی کرمان
2- دانشگاه تحصیلات تکمیلی کرمان ، riahi.ali@gmail.com
3- دانشگاه تحصیلات تکمیلی
چکیده:   (1321 مشاهده)
ازمک گیاهی دولپه از خانواده براسیکاسه و حاوی مقدار قابل‌توجهی گلوکوزینولات گلوکورافانین می‌باشد که پس از هیدرولیز آنزیمی، سولفورافان تولید می­کند. در این پژوهش، محتوای سولفورافان، خصوصیات بیوشیمیایی و مورفولوژیکی گیاهچه‌های ازمک که به مدت هفت روز در حضور غلظت‌های مختلف (صفر (به عنوان شاهد)، 25، 50، 100، 250، 500 و 1000 میلی­گرم بر لیتر) نانو­ذره اکسید روی رشد کرده بودند، مورد آنالیز قرار گرفتند. بر اساس نتایج، میزان جوانه­زنی بذرها در حضور غلظت­های بالاتر از 100 میلی­گرم بر لیتر نانوذره نسبت به نمونه شاهد بطور معنی­داری کاهش یافته بود، بطوریکه در حضور بالاترین غلظت نانوذره، میزان جوانه­زنی حدود 30 درصد کاهش نشان داد. طول ساقه و ریشه هماهنگ با افزایش غلظت نانوذره در محیط بطور معنی­داری نسبت به نمونه شاهد کاهش نشان داند. بطوریکه در بالاترین غلظت این ذره، طول ساقه و ریشه بترتیب حدود 60 و 70 درصد کاهش نشان دادند. علاوه براین، محتوای کلروفیل، کاروتنوئید و فلاونوئید گیاهچه­های تیمار شده با تمام غلظت­های نانوذره به صورت معنی‌داری نسبت به نمونه شاهد کاهش یافتند. در مقابل، نتایج نشان‌دهنده افزایش محتوای سولفورافان در گیاهچه‌های تیمار شده در حضور غلظت­های بالاتر از 100 میلی­گرم بر لیتر در مقایسه با نمونه شاهد می‌باشد. فعالیت آنزیم‌ کاتالاز نیز در غلظت­های بالاتر از 100 میلی­گرم بر لیتر بطور معنی­داری نسبت به نمونه شاهد افزایش نشان داد، بطوریکه در بالاترین غلظت، فعالیت آن بیش از 3 برابر نمونه شاهد افزایش یافته بود. تأثیر مثبت این ذره همچنین بر میزان پروتئین‌های محلول (در تمامی غلظت­ها) و محتوای آنتوسیانین (تا غلظت 100 میلی­گرم بر لیتر) نسبت به نمونه شاهد مشاهده گردید. علاوه بر این، میزان جذب یون روی در ریشه و ساقه گیاهچه‌های تیمار شده، هماهنگ با افزایش غلظت این ذره در محیط افزایش نشان داد. بطور کلی، با توجه به افزایش محتوای سولفورافان، آنتوسیانین و افزایش فعالیت آنزیم‌ کاتالاز چنین به نظر می‌رسد که جذب این ذرات به سطح و یا تجمع آن‌ها در گیاهچه‌ها منجر به تنش اکسیداتیو و در نتیجه کاهش رشد گیاه شده است. لذا پیشنهاد می­شود، جهت بررسی مکانیسم دقیق تاثیر نانوذره اکسید روی بر این گیاه، سایر پارامترهای فیزیولوژیکی، بیوشیمایی و ژنتیکی نیز باید مورد  آنالیز قرار گیرند.
ازمک گیاهی دولپه از خانواده براسیکاسه و حاوی مقدار قابل‌توجهی گلوکوزینولات گلوکورافانین می‌باشد که پس از هیدرولیز آنزیمی، سولفورافان تولید می­کند. در این پژوهش، محتوای سولفورافان، خصوصیات بیوشیمیایی و مورفولوژیکی گیاهچه‌های ازمک که به مدت هفت روز در حضور غلظت‌های مختلف (صفر (به عنوان شاهد)، 25، 50، 100، 250، 500 و 1000 میلی­گرم بر لیتر) نانو­ذره اکسید روی رشد کرده بودند، مورد آنالیز قرار گرفتند. بر اساس نتایج، میزان جوانه­زنی بذرها در حضور غلظت­های بالاتر از 100 میلی­گرم بر لیتر نانوذره نسبت به نمونه شاهد بطور معنی­داری کاهش یافته بود، بطوریکه در حضور بالاترین غلظت نانوذره، میزان جوانه­زنی حدود 30 درصد کاهش نشان داد. طول ساقه و ریشه هماهنگ با افزایش غلظت نانوذره در محیط بطور معنی­داری نسبت به نمونه شاهد کاهش نشان داند. بطوریکه در بالاترین غلظت این ذره، طول ساقه و ریشه بترتیب حدود 60 و 70 درصد کاهش نشان دادند. علاوه براین، محتوای کلروفیل، کاروتنوئید و فلاونوئید گیاهچه­های تیمار شده با تمام غلظت­های نانوذره به صورت معنی‌داری نسبت به نمونه شاهد کاهش یافتند. در مقابل، نتایج نشان‌دهنده افزایش محتوای سولفورافان در گیاهچه‌های تیمار شده در حضور غلظت­های بالاتر از 100 میلی­گرم بر لیتر در مقایسه با نمونه شاهد می‌باشد. فعالیت آنزیم‌ کاتالاز نیز در غلظت­های بالاتر از 100 میلی­گرم بر لیتر بطور معنی­داری نسبت به نمونه شاهد افزایش نشان داد، بطوریکه در بالاترین غلظت، فعالیت آن بیش از 3 برابر نمونه شاهد افزایش یافته بود. تأثیر مثبت این ذره همچنین بر میزان پروتئین‌های محلول (در تمامی غلظت­ها) و محتوای آنتوسیانین (تا غلظت 100 میلی­گرم بر لیتر) نسبت به نمونه شاهد مشاهده گردید. علاوه بر این، میزان جذب یون روی در ریشه و ساقه گیاهچه‌های تیمار شده، هماهنگ با افزایش غلظت این ذره در محیط افزایش نشان داد. بطور کلی، با توجه به افزایش محتوای سولفورافان، آنتوسیانین و افزایش فعالیت آنزیم‌ کاتالاز چنین به نظر می‌رسد که جذب این ذرات به سطح و یا تجمع آن‌ها در گیاهچه‌ها منجر به تنش اکسیداتیو و در نتیجه کاهش رشد گیاه شده است. لذا پیشنهاد می­شود، جهت بررسی مکانیسم دقیق تاثیر نانوذره اکسید روی بر این گیاه، سایر پارامترهای فیزیولوژیکی، بیوشیمایی و ژنتیکی نیز باید مورد  آنالیز قرار گیرند.
 
متن کامل [PDF 368 kb]   (477 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: بیوتکنولوژی
دریافت: 1398/7/28 | پذیرش: 1399/2/2 | انتشار: 1399/8/17

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فرآیند و کارکرد گیاهی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Plant Process and Function

Designed & Developed by : Yektaweb