جلد 9، شماره 39 - ( جلد 9 شماره 39- آذر و دی 1399 )                   جلد 9 شماره 39 صفحات 163-147 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه محقق اردبیلی
2- دانشگاه محقق اردبیلی ، Raouf_ssharifi@yahoo.com
3- انشگاه محقق اردبیلی
4- بخش تحقیقات زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اردبیل
چکیده:   (1491 مشاهده)

به­منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی و تلقیح بذر با کودهای زیستی بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیک گندم دیم رقم رصد، آزمایش فاکتوریلی در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات جهاد کشاورزی اردبیل در سال 1395 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل آبیاری تکمیلی در سه سطح، یک آبیاری در مرحله چکمه­ای شدن (I1)، یک آبیاری در مرحله سنبله­دهی (I2) و عدم آبیاری یا کشت دیم (I3) و کودهای زیستی در چهار سطح بدون کاربرد کودهای زیستی به عنوان شاهد (B1)، تلقیح بذر با آزوسپریلیوم (B2)، کاربرد میکوریزا (B3)، کاربرد توام میکوریز و آزوسپریلیوم (B4) بودند. مقایسه میانگین­ها نشان داد که انجام یک آبیاری در مرحله چکمه­ای شدن و سنبله دهی و کاربرد توام میکوریز با آزوسپریلیوم، عملکرد دانه را به­ ترتیب 27/35 و 9/28 درصد در مقایسه با عدم کاربرد کوهای زیستی تحت شرایط دیم افزایش داد. کاربرد توام آزوسپریلیوم و میکوریز و یک آبیاری در مرحله چکمه­ای شدن، فلورسانس حداکثر (Fm)، فلورسانس متغیر (Fv)، شاخص کلروفیل و محتوای نسبی آب برگ پرچم را در مقایسه با عدم کاربرد کودهای زیستی تحت شرایط دیم افزایش داد. شرایط دیم موجب افزایش هدایت الکتریکی و فلورسانس حداقل (F0) شد.
 

متن کامل [PDF 658 kb]   (570 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تنش خشكي
دریافت: 1398/7/22 | پذیرش: 1399/6/11 | انتشار: 1399/10/29

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.