تغییر فصل کشت از بهار به پاییز در جهت استفاده از آب سبز، یک راهکار به‌زراعی سازگار با تغییرات اقلیم می‌باشد. بدین منظور و نیز در راستای توسعه کشت چغندرقند پاییزه به عنوان یک گیاه زراعی راهبردی در افزایش خوداتکایی شکر، اجرای برنامه‏های پژوهشی پایه از جمله تعیین دوره رشد مناسب جهت دستیابی به عملکرد مطلوب امری ضروری می‌باشد. بدین جهت آزمایشی در شهرستان دره‌شهر از توابع استان ایلام در قالب کرت‌های خرد شده بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار طی سال زراعی 1394-1395 انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل سه تاریخ کاشت (13، 27 مهرماه و 25 آبان‌ماه) و دو تاریخ برداشت (8 و 28 خردادماه) بودند که به‌ترتیب در کرت‌های اصلی و فرعی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که عملکرد شکر سفید در محدوده کاشت از اوایل تا اواخر مهرماه و برداشت در اواخر خردادماه (دوره رشد 255 و 240 روز) در مقایسه با کشت آن در آبان‏ماه و تاریخ برداشت اوایل خردادماه (192روز) به میزان73 درصد افزایش یافته است. نتایج این پژوهش نشان‌دهنده نقش چشمگیر طول دوره رشد بر افزایش عملکرد شکر سفید چغندرقند پاییزه به دنبال افزایش عملکرد ریشه (69%)، درصد قند خالص (23%)، عیار قند (%12) و نیز کاهش قند ملاس (%37) می‌باشد. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش توجه بیشتر به مدیریت‌های به‌زراعی تولید چغندرقند تحت شرایط کشت پاییزه می‌تواند نقش کلیدی در افزایش شکر چغندری در این مناطق داشته باشد.

 

واژه‌های کلیدی: چغندرقند، دوره‌ی رشد، عملکرد ریشه و عملکرد شکر سفید

متن کامل [PDF 488 kb]   (1526 دریافت)