با توجه به نرخ رو به رشد تولید و رهاسازی نانوذرات در طبیعت، نگرانی‌ها در خصوص احتمال سمیت و بروز آسیب اکسیداتیو بر اکوسیستم گیاهی، قابل تامل است. لذا تحقیق حاضر با هدف مقایسه شاخص‌های بیوشیمیائی و آنتی‌اکسیدانی پیاز خوراکی تیمار شده با غلظت‌های مختلف دو نوع نانوذره نقره (سبز سنتز و شیمی سنتز) و بررسی امکان القای تنش اکسیداتیو توسط آنها صورت گرفت. در این تحقیق تغییر رنگ عصاره برگ از زرد کم‌رنگ به قهوه‌ای تیره، به دلیل رزونانس پلاسمون سطحی نانوذرات نقره، نشان‌دهنده سنتز موفقیت‌آمیز نانوذرات نقره بود. همچنین طیف جذبی نانوذرات نقره سنتز شده سبز، دارای پیکی با طول‌موج ماکزیمم 410 نانومتر بود. تصاویر TEM نشان داد ذرات سنتز شده توسط عصاره برگ سپستان دارای اندازه یکنواخت، تقریبا کروی شکل و دارای اندازه‌های 3-10 نانومتر با اندازه متوسط 5.8 نانومتر هستند. الگوی پراش XRD تشکیل ساختار کریستالی نانوذرات نقره سنتز سبز شده را تایید کرد. بنا به نتایج، هر دو آنزیم آنتی‌اکسیدان روند افزایشی خطی در مواجهه با نانوذره شیمیائی داشتند. هر دو نانوذره افزایش در میزان مالون دآلدئید را باعث شدند، اما نانوذره سبز سنتز اختلاف معنی‌داری با شاهد نداشت. بیشترین محتوای فنل کل به نانونقره شیمیائی (16/15 mg galic g^-1 FW در غلظت 05/0 گرم بر لیتر) و کمترین میزان به تیمار شاهد (1/4 mg galic g^-1 FW) اختصاص داشت. نانوذره شیمیائی تقریبا 8 برابر نانوذره سبز فعالیت آنتی‌اکسیدانی داشت. بنا به نتایج تحقیق حاضر نانوذره سبز سنتز نه تنها تاثیر اکسیداتیو بر پیاز نداشت، بلکه بعضا تاثیری محرک در برخی خصوصیات مشاهده گردید. نانوذره شیمیائی اما، با ایجاد تنش اکسیداتیو، واکنش‌های دفاعی گیاه را برانگیخت، به علاوه این اثر بازدارنده وابسته به دوز بود.

واژه‌های کلیدی: تنش اکسیداتیو، توان آنتی‌اکسیدانی، سنتز سبز، فنل، نانوذرات نقره

متن کامل [PDF 530 kb]   (1025 دریافت)