جلد 9، شماره 35 - ( جلد 9 شماره 35- فروردین و اردیبهشت 1399 )                   جلد 9 شماره 35 صفحات 143-127 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی شاهرود
2- گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی شاهرود ، h.makarian@shahroodut.ac.ir
3- گروه زراعت، پژوهشکده ژنتیک و زیست‌فناوری کشاورزی طبرستان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
4- گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی شاهرود
5- گروه گیاهپزشکی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
چکیده:   (2408 مشاهده)
به منظور بررسی تأثیر محلول­پاشی نانوذرات آهن بر بهبود برخی صفات فیزیولوژیک و مورفولوژیک خرفه تحت تنش عنصر سنگین کادمیوم، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و در سه تکرار در سال 1396 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل شش سطح عنصر کادمیوم (صفر، 25، 50 ، 75، 100 و 125 میلی­گرم در کیلوگرم خاک از منبع کلرید کادمیوم) و پنج سطح محلول پاشی نانوذرات آهن (صفر، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 ­گرم در لیتر) بود. نتایج نشان داد برهمکنش نانوذرات آهن و کادمیوم بر صفت سطح برگ، وزن خشک ریشه و پرولین در سطح پنج درصد و بر وزن خشک برگ و شاخص سبزینگی برگ (عدد اسپد) در سطح یک درصد اثر معنی­داری داشت. روند پاسخ سطح برگ با افزایش میزان کادمیوم در سطوح 0، 5/0، 75/0 و 1 گرم در لیتر محلول­پاشی نانوذرات آهن به صورت خطی و کاهشی بود اما با محلول­پاشی 25/0 گرم در لیتر به صورت دوتکه­ایی بیان شد. محلول­پاشی نانوذرات آهن سبب افزایش میزان وزن خشک ریشه تا سطح 25 میلی­گرم در کیلوگرم کادمیوم خاک گردید اما در سطوح بالاتر وزن خشک ریشه با شیب کاهشی همراه بود. در این میان غلظت 5/0 گرم در لیتر محلول­پاشی نانوذرات آهن با 80/34 درصد نسبت به شاهد بیشترین تأثیر را در افزایش وزن خشک ریشه داشت. میزان عدد اسپد در هر دو سطح 5/0 و 75/0 تا غلظت 25 میلی­گرم در کیلوگرم کادمیوم خاک به ترتیب 19/11 و 90/28 درصد به نسبت شاهد افزایش یافت. با این وجود در سطوح بالاتر کادمیوم عدد اسپد با روند کاهشی همراه بود. در مجموع، نتایج نشان داد که محلول­پاشی نانوذرات آهن می­تواند تا حدودی در بهبود تحمل به تنش کادمیوم در گیاه خرفه مؤثر باشد.
متن کامل [PDF 812 kb]   (968 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تنش فلزات سنگین
دریافت: 1397/10/16 | پذیرش: 1398/1/28 | انتشار: 1399/2/20

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.