خشکی یکی از مهم‌ترین تنش‌های محیطی است که رشد گیاهان را از طریق تاثیر بر فرآیندهای فیزیولوژیکی محدود می‌کند. به‌منظور بررسی تاثیر دورهای مختلف آبیاری و محلول‌پاشی تنظیم‌کننده‌های رشد بر برخی صفات فیزیولوژیک و کارایی مصرف آب سیب­زمینی، آزمایشی در سال 1394 در مزرعه تحقیقاتی شهرستان ملایر به صورت کرت‌های خرد شده بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل عامل اصلی آبیاری قطره‌ای در فواصل یک، دو، سه، چهار، پنج و شش روز یکبار و آبیاری بارانی به عنوان شاهد (به فواصل شش روز یکبار) بود. عامل فرعی محلول‌پاشی تنظیم‌کننده‌های رشد با چهار سطح شامل اپی‌براسینولید، جیبرلیک اسید و استیل ‌سالیسیلیک ‌اسید که به همراه شاهد در نظر گرفته شدند. نتایج این تحقیق نشان داد با افزایش دورهای مختلف آبیاری قطره‌ای کارایی مصرف آب و مقدار پروتئین محلول برگ کاهش و مقدار پرولین، کربوهیدرات محلول برگ و غده و غلظت پتاسیم به طور معنی‌دار افزایش یافت. محلول‌پاشی تنظیم‌کننده‌های رشد در کاهش آثار تنش ناشی از افزایش دورهای آبیاری موثر بود و کارایی مصرف آب، مقدار پروتئین محلول برگ، پرولین، کربوهیدرات محلول برگ و غده و پتاسیم، رنگدانه­های فتوسنتزی و آنتی­اکسیدانت­ها را به طور معنی‌دار افزایش داد. همچنین افزایش دور آبیاری مقدار کلروفیل کل و کاروتنویید را 33% و 45% نسبت به شاهد کاهش و فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان پراکسیداز و سوپر‌اکسید‌ دیسموتاز را50% و 41% در سیب‌زمینی افزایش داد. محلول‌پاشی تنظیم‌کننده‌های رشد مقدار کلروفیل کل را 11% افزایش داد. تاثیر اپی‌براسینولید بیشتر از سایر تنظیم‌کنندهای رشد بود.

واژه‌های کلیدی: کربوهیدرات، پرولین، پروتئین، آبیاری قطره‌ای، بانبا.

متن کامل [PDF 645 kb]   (719 دریافت)