یﮑﯽ از روشﻫﺎی ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺮای ﮐﺎﻫﺶ اﺛﺮات ﻣﺨﺮب ﻧﺎﺷﯽ از تنش مس اﺳﺘﻔﺎده از ﻗﺎرچ‌ﻫﺎی ﻣﯿﮑﻮریﺰ میباشد. این پژوهش برای تعیین اثر قارچ میکوریز Glomus mosseae بر رشد و بعضی پارامترهای فیزیولوژیکی گیاه پسته رقم احمد آقایی در پاسخ به افزایش غلظت مس خاک انجام گرفت. آزمایش مذکور به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه سطح مس (غلظت‌های 0، 300 و 600 میلی گرم در لیتر نیترات مس) و در دو وضعیت میکوریزی و غیر میکوریزی اجرا شد. در همه گیاهان شاهد و تیمار شده با مس، طول و وزن خشک ریشه و ساقه گیاهان میکوریزی از گیاهان غیرمیکوریزی بیشتر بود. همچنین مس منجر به کاهش محتوای کلروفیل a وb، کارتنوئیدها، پروتئین کل، غلظت فسفر، قند کل، پرولین و ترکیبات فنلی گردید اما همزیستی میکوریزی باعث افزایش معنی دار این شاخص ها گردید. تنش مس موجب افزایش پراکسیداسیون لیپیدها، میزان مالون دآلدئید (MDA)، پراکسیدهیدروژن (H₂O₂)، فعالیت پراکسیداز (POD)، آسکوربات پراکسیداز(APX) و سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) در همه گیاهان گردید، اما میزان MDA، H₂O₂ و کاتالاز (CAT) در گیاهان میکوریزی  به طور معنی داری کمتر از گیاهان غیر میکوریزی بود. بر اساس نتایج میزان مس انتقال یافته از ریشه به بخش هوایی در پسته صرف نظر از وضعیت میکوریزی آن کمتراز یکTF≤1) ) و فاکتور تجمع زیستی بیشتر از یک (BCF ≥ 1) بود.  بنابراین پسته می تواند تثبیت کننده (phytostabilizer) مس باشد و همزیستی با قارچ Glomus mosseae  باعث تجمع بیشتر مس در ریشه گردید.