جلد 8، شماره 33 - ( جلد 8، شماره 33 ، 1398 1398 )                   جلد 8 شماره 33 صفحات 106-93 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه کشاورزی اکولوژیک، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی
2- گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل ، m_asgharipour@yahoo.com
3- گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
چکیده:   (2565 مشاهده)
هدف از این مطالعه، بررسی اثر گونه­های قارچ میکوریزا و فسفر روی شنبلیله در خاک­های آلوده به آرسنیک بود. آزمایش به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه دانشگاه زابل اجرا گردید. فاکتور اول چهار گونه میکوریزا (Glomus mosseae،
G. intradices و G. versiform و عدم­کاربرد)، فاکتور دوم سه سطح آرسنیک (صفر، 15 و 30 میلی­گرم در کیلوگرم خاک) و فاکتور سوم دو سطح فسفر (صفر و 200 میلی­گرم در کیلوگرم خاک) بودند. در این مطالعه سمیت آرسنیک بر رشد رویشی، تجمع آرسنیک در شاخساره، آرسنیک ریشه، فسفر برگ، نیتروژن برگ، پرولین، کربوهیدرات، شاخص کلروفیل و همچنین درصد کلونیزاسیون ریشه بررسی شد. افزودن آرسنیک به­‌طور معنی­‌داری صفات رویشی، شاخص کلروفیل، غلظت فسفر، نیتروژن برگ و درصد کلونیزاسیون ریشه را کاهش داد. بالاترین سطح آلودگی به­ترتیب سبب افزایش 95، 99، 33 و 32 درصدی آرسینک شاخساره، آرسنیک ریشه، پرولین و کربوهیدرات نسبت به شاهد گردید. کاربرد میکوریزا و فسفر نیز به­جز درصد کلونیزاسیون بر سایر صفات تأثیر معنی­داری داشتند. اثر متقابل آرسنیک و میکوریزا بر وزن تر شاخساره، درصد کلونیزاسیون و تجمع آرسنیک شاخساره و اثر متقابل آرسنیک و فسفر بر وزن تر و خشک شاخساره، وزن تر و خشک ریشه و تجمع آرسنیک در شاخساره معنی‌دار بود. در واکنش به اثرات مخرب آرسنیک G. intradices با کاهش 25 درصدی تجمع آرسنیک نسبت به سایر گونه­ها دارای عملکرد بهتری بود. این آزمایش نشان داد میکوریزا و فسفر نقش تعدیل­کننده بر اثر منفی سمیت آرسنیک بر صفات را دارا بودند و می­توانند از طریق بهبود رشد رویشی در کاهش اثرات منفی تنش آرسنیک مؤثر واقع گردند.
متن کامل [PDF 408 kb]   (949 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تنش فلزات سنگین
دریافت: 1397/5/11 | پذیرش: 1397/9/6 | انتشار: 1399/2/22

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.