جلد 4، شماره 11 - ( جلد 4، شماره 11، بهار 1394 )
جلد 4 شماره 11 صفحات 22-13 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shahbazi Zadeh E, Movahhedi Dehnavi M, Balouchi H. Effects of foliar application of salicylic and ascorbic acids on some physiological characteristics of soybean (cv. Williams) under salt stress. Plant Process and Function 2015; 4 (11) :13-22
URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-139-fa.html
URL: http://jispp.iut.ac.ir/article-1-139-fa.html
شهبازی زاده الناز، موحدی دهنوی محسن، بلوچی حمیدرضا. تأثیر سالیسیلیک و آسکوربیک اسید بر برخی صفات فیزیولوژیک سویا (رقم ویلیامز) تحت تنش شوری. فرآیند و کارکرد گیاهی. 1394; 4 (11) :13-22
1- دانشگاه یاسوج
2- دانشگاه یاسوج ، Movahhedi1354@yu.ac.ir
2- دانشگاه یاسوج ، Movahhedi1354@yu.ac.ir
چکیده: (7914 مشاهده)
به منظور بررسی تأثیر غلظت‌های مختلف سالیسیلیک و آسکوربیک اسید بر میزان فتوسنتز، رنگیزه‌های فتوسنتزی و کارایی مصرف آب در سویا رقم ویلیامز تحت تنش شوری، آزمایشی در تابستان 1391 در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه یاسوج به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار انجام شد. عامل اول شامل 4 سطح شوری صفر (شاهد)، 50، 100 و 150 میلی‌مولار کلرید سدیم و عامل دوم شامل 4 سطح محلول‌پاشی شامل آب، سالیسیلیک اسید 3 میلی‌مولار، آسکوربیک اسید 5/1 میلی‌مولار و مخلوط سالیسیلیک اسید 3 میلی‌مولار با آسکوربیک اسید 5/1 میلی‌مولار بودند. نتایج نشان داد که با افزایش شدت تنش میزان فتوسنتز، کلروفیل کل و کاروتنوئیدها هدایت روزنه‌ای، پروتئین و سطح برگ به طور معنی‌داری کاهش یافتند. میزان کارایی مصرف آب برگ با افزایش سطح تنش شوری کاهش معنی‌داری داشت. به‌طوری‌که بیشترین کارایی مصرف آب برگ در سطح بدون تنش و در محلول‌پاشی با آسکوربیک اسید 5/1 میلی‌مولار بود. محلول‌پاشی با آسکوربیک اسید 5/1 میلی‌مولار به دلیل برتری در بیشترین سطح شوری (شوری 150 میلی‌مولار) برای صفات کلروفیل کل، کاروتنوئید، فتوسنتز، کارایی مصرف آب برگ و محتوای رطوبت نسبی برگ به عنوان بهترین تیمار جهت تخفیف اثرات سمی شوری شناخته شد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
