کمبود عناصر ریزمغذی در شرایط تنش خشکی غالب است، بنابرین  تغذیه تکمیلی با روی و بور برای مقابله گیاهان زراعی با شرایط تنش خشکی بسیار حیاتی است. این مطالعه اثر محلول‌پاشی روی و بور بر صفات فیزیولوزیک کنجد را تحت سطوح مختلف آبیاری ارزیابی می نماید. آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1392 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس اجرا گردید. عامل اصلی شامل سطوح تنش خشکی به صورت آبیاری پس از 75، 110 و 145 میلی‌متر تبخیر از تشت تبخیر و عامل فرعی شامل محلول‌پاشی آب‌آبیاری، سولفات روی، اسید‌بوریک و کاربرد توام سولفات روی و اسید بوریک بود. نتایج نشان داد که محلول­پاشی بور در تیمار آبیاری 75 میلی­متر تبخیر و محلول­پاشی بور و توام روی و بور در تیمارهای 110 و 145 میلی­متر تبخیر بیشترین مقدار پرولین را سبب شدند. همچنین در هر سه تیمار آبیاری، محلول­پاشی روی بیشترین مقدار گلایسین بتایین را باعث شد. تیمارهای محلول­پاشی باعث افزایش محتوای آب نسبی نسبت به تیمار شاهد شدند. در تیمار آبیاری 75 میلی­متر تبخیر از تشت تبخیر، محلول­پاشی روی و توام روی و بور بیشترین مقدار روی در دانه را باعث شد. بطور کلی نتایج ازمایش نشان داد محلول‌پاشی روی و بور بویژه در شرایط تنش کم آبی، موجب بهبود صفات فیزیولوزیک کنجد می‌گردد.