هیدروکربن‌های نفتی از جمله آلاینده‌های آلی بوده که موجب آلودگی خاک‌ها می‌شوند. تنش‌هایی که در اثر حضور این ترکیبات به گیاهان وارد می‌شود سبب ایجاد محدودیت در انتخاب گیاهان مناسب، جهت کاشت در مکان‌های آلوده می‌گردد. هدف از این پژوهش بررسی اثر مواد نفتی (0، 20، 40 و 80 درصد حجمی خاک:لجن) بر جوانه‌زنی و ویژگی‌های مورفوفیزیولوژیک گیاه علف گندمی بیابانی (Agropyron desertorum) می‌باشد. این تحقیق در دو آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی برای آزمایش اول (آزمایش جوانه‌زنی) و به صورت کرت‌های خرد شده در زمان بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی برای آزمایش دوم (آزمایش ویژگی‌های مورفوفیزیولوژیک) با سه تکرار انجام شد. نتایج آزمایش اول نشان داد درصد، سرعت، میانگین روز جوانه‌زنی و انرژی جوانه‌زنی علف گندمی بیابانی در تیمار 20 درصد لجن تفاوت معنی‌داری با تیمار شاهد نداشت. کمترین میزان جوانه‌زنی نیز در تیمار 80 درصد لجن مشاهده شد. در آزمایش دوم تیمار 20 درصد لجن به شکل معنی‌داری، میزان رشد بالاتری نسبت به تیمار شاهد نشان داد، همچنین تفاوت معنی‌داری میان صفات تراکم، رنگ، محتوی کلروفیل، پرولین و محتوی نسبی آب این دو تیمار مشاهده نشد. با افزایش سطوح لجن به میزان 40 و 80 درصد صفات تراکم، رنگ، رشد، محتوی کلروفیل، به صورت معنی-داری کاهش و محتوی پرولین افزایش یافته و نیز اختلاف بین سطوح 40 و 80 درصد نیز معنی دار بود. در مجموع گونه بومی علف گندمی بیابانی می‌تواند در میزان کم آلاینده‌های نفتی موجود در خاک (20 درصد) جوانه بزند.

واژه‌های کلیدی: جوانه زنی، رشد، علف گندمی بیابانی، مواد نفتی

متن کامل [PDF 473 kb]   (6873 دریافت)